Pirince giderken pilavdan olmak: İzlanda’nın elf mücadelesi

İzlanda'da elfler için yol kaydırıyorlar, bizde metrelerce betonun altındayız hâlâ ses yok

Şimdi sana bir ülkeden bahsedeceğim; öyle bir yer ki, orada yol yapılırken sadece taş, toprak, imar planıyla uğraşmazsın. Orada elflerle pazarlık yaparsın. Evet, yanlış okumadın: minik, görünmeyen, yer altı halkı elflerle. Burası İzlanda. Yüksek sesle söyleyince absürt geliyor olabilir ama biz asfaltın altında doğayı, onlar masalı koruyor.

İzlanda’da ciddi ciddi bir halk kesimi, elflerin var olduğuna ve insanlarla aynı toprak parçasını paylaştıklarına inanıyor. Bu elfler de öyle her sabah kahvaltı masasında fındık ezmesiyle dans eden cüceler değil, doğanın ruhu gibiler. Dağların arasında yaşayan, kayalıklarda saklanan kadim enerjiler. Hatta öyle ki, yol yapımı sırasında bir kayanın yerini değiştirirken, eğer o kayaya bir elf yerleşmişse, işler karışabiliyor.

Hükümet yetkilisi diyor ki: **“Bina projesi için kayanın yerini değiştireceğiz.”** Halk ise ayakta: **“O kaya mukaddes, elfler yaşıyor.”** Ve hop, sempozyumlar, danışmanlıklar, hatta elf sözcüleri devreye giriyor. Karar? Plan değişiyor. Kimi zaman basbayağı yollar kayıyor, tüneller yön değiştiriyor. Kulağa fazla Game of Thrones tadında gelmesin, bu olay 2013’te yaşandı. Gerçek. Ve evet, resmi elf danışmanları var bu ülkede.

Bu kadar görünmeyeni görebilen bir toplumda ışıklar da karanlığı sever herhalde. Bizde ise görünmeyeni değil, görüneni bile göremezden gelme kurumu olarak işler yürür.

Bir düşün, doğayla olan ilişkinin bu kadar metaforik bir düzleme çekilmesi, tam da bugünün beton realitesinde bir tür felsefi direniş değil mi? Bizde bir ağaç kesilince ruhunu bile kaybediyor çevre, orada bir kaya taşı yerinden oynasın, elf ruhu kırılır diye ortalık ayağa kalkıyor. Kim daha inançlı şimdi? Kim doğayla daha organik, daha nitelikli bir ilişki kurmuş?

Belki de bütün bu city elf hikâyesi, insanın bilinmeyene duyduğu saygının başka bir yansıması. Modernliğin debelenip durduğu yerde, kufrî gökdelenlerin gölgesinde, küçük bir kayayı kutsallaştırabilmek… Bu, paraya tahvil edilemeyen bir değer. Belki de gerçek gelişmişlik, 5G değil de, 5. boyutu ciddiye almak olmalıydı. Ya da en azından onu görmezden gelmemek.

Elfler vardır demiyorum, ama bizde bazı yerel halklar, tıpkı elfler gibi, kendilerine danışılmadan yerlerinden taşınıyor. Onların da görünmez olduğu iddia ediliyor bazen. Bakış açısı işte, kimileri kayada elf görür, kimileri insanda gereksiz.

Yani diyeceğim o ki; herkes kimin varlığını tanımladığıyla değil, kimi görmezden geldiğiyle sınanır, hele ki şu güzelim taş devrini betonlaştıran günlerde. Olur da bir gün yol yaparken yolundan çıkarsan, gözünü dört aç, belki bir elf selam verir. Ya da bir insan. Aman birbirine karıştırma.

Dipnotlar
1: Elf – Avrupa mitolojilerinde doğaüstü güçleri olduğuna inanılan, genellikle doğa ile uyum içinde yaşayan görünmez varlıklar.

emrehakan

Algoritmaların susturamadığı bir ses. Gündemin gürültüsünde pür net, ne akıma kapılır ne moda yazar. Anı yakalamaz, onun üzerine not düşer. Evet "NOT".