Ateşkes çabası 60 güne yayılıyor

Barut fıçısına buz koymaya çalışıyorlar ama kibrit hâlâ İsrail’in elinde

Ortalık yangın yeri ama Mısır, elinde yangın tüpüyle ’60 günlük ateşkes’ planı tuttuğunu söylüyor. Kimle? Elbette İsrail ve Hamas arasında hâlâ dumanı tüten kahrolası savaş içinde.

Yer Kahire. Abuk subuk barış zirvelerinin, bol çaylı ama sonuçsuz toplantıların kalbi. Mısır yönetimi *“durun çocuklar, kavga etmeyin”* demeye çalışıyor ama orada çocukların üzerine gelenler sadece bağırış çağırış değil, bombalar. Ateşkese dair masada sözde bir hareket varmış. Güya 60 gün boyunca silahların sustuğu bir dönem planlanıyormuş.

Yani? İsrail önce ceset torbalarını katladı, sonra da diplomasi masasını açtı. Klasik. Bu işin raconu da bu zaten: önce vur, sonra gel ‘masadan kaçmayalım’ de. Tüm dünya da Kim Milyoner Olmak İster gibi izliyor. *“Seyirci joker hakkını kullanmak istiyor.”*

Mısır arabulucu. İsrail patron koltuğunda. Gazze halkı mı? Onlar hâlâ enkaz altında, hâlâ sınır kapılarında bekliyor. Ve hâlâ dünya, suya sabuna dokunmadan ‘endişeliyiz ama izliyoruz’ triplerinde. Uçan bombaların gölgesinde yapılacak bir ‘ateşkes’ anlaşmasına inanmaktan başka seçeneği olmayanlar için 60 gün cennet gibi gelebilir. Ama biliyoruz ki buz dağının sadece su üstü bu. Asıl olay altta boğuluyor.

‘İyi niyetli diplomatik çaba’ymış… Evet evet… Şöyle diyelim: O diplomatik masalarda barış konuşulurken, sokakta çocuklar mezara doğru yürüyor. Ve sen hâlâ dünya siyaset sahnesinden insanlık bekliyorsan, bekle. Ama şemsiye açmayı da unutma, gökten adalet yerine bomba yağıyor çünkü.

Şimdilik 60 güne razı ediliyor herkes. Çünkü alternatif? Alternatif yok; ya ateşkes, ya tümden yıkım. Yani, mecburiyetin barışı. Ve bu barış(!) tıpkı üvey annenin sevgisi gibi: eksik, geçici ve içinde kırıklık taşıyor.

Hadi bakalım, bakalım bu sefer ne kadar ‘süreli barış’ satılır millete. Şimdilik çaylar soğumadan izlemeye devam. 🍵